ما انسان ها روحیه میل به زیبایی‌ها و خرسندی‌ها را در ذات خود بالقوه داریم و خواهان واکنش این چنینی از دیگران هستیم. رفتار مهربانانه به زعم خود و انتظار رفتاری فوق مهربانیت از دیگران را خواستاریم.
مهربانیتی که گاه دوست داری انجام بدهی ولی قلب، ساز دیگری می‌زند و در نگاه اطرافیان جلوه دیگری دارد که گاه مثبت و برخی مواقع دارای انرژی منفی است.
یکی از این مهربانی‌ها اهدای عضو است، هدیه‌ای که صرفا در راستای انسانیت و عاقبت بخیری است چرا که حتی فرد دریافت کننده را نمی‌شناسی چون در ردیف پرونده‌های طبقه بندی شده درمانی است.
پس از اتفاق ناگوار مرگ مغزی فردی از بستگان، دوستان و فامیل، مسلما خانواده و اطرافیان از صمیم قلب ناراحت و غمگین می‌شوند، غم از دست دادن او را نمی‌توانند بپذیرند در حالیکه از نظر علم پزشکی و نظریه متخصصان، این بیمار قابل برگشت نیست مگر معجزه‌ای رخ دهد!
وقتی پزشکان و کادر پزشکی به نتیجه ۱۰۰ درصدی از عدم بازگشت بیمار رسیدند در عملی انسان مدارانه سراغ اولیای دم او می‌روند تا در صورت رضایت آنان، اعضای بدن سالم قابل انتقال بیمار مرگ مغزی را به افرادی که در لیست انتظار پیوند قرار دارند، هدیه کنند.
در این میان اگر فرد مرگ مغزی شده از قبل از طریق ثبت نام برای کارت اهدای عضو اقدام کرده باشد به اطلاع خانواده او می‌رسانند تا به عبارتی بگویند که بیمار خود راضی بود ولی رضایت کامل خانواده دم لازمه اجرا پیوند است.
به گفته مدیران وزارت بهداشت تاکنون ۹ میلیون نفر در کشور کارت اهدای عضو دریافت کرده‌اند.
برخی خانواده‌ها راضی و خیلی‌ها نیز به دلایلی گوناگون راضی نمی‌شوند در حالیکه یک بیمار مرگ مغزی می‌تواند با اهدای هشت عضو بدن، جان هشت نفر را نجات دهد.
بر اساس اعلام وزارت بهداشت، هم اکنون ۲۵ هزار نفر در لیست انتظار پیوند اعضا قرار دارند.
نجات جان انسان از نگاه قرآن کریم
در سوره مبارک مایده آیه ۳۲ آمده است: اگر کسی یک نفر را نجات بدهد، زنده کند، انگار همه‌ی مردم را زنده کرده است.
در این آیه از کلام الله وحی به عینه درک می‌شود که اگر موجب نجات یک انسان باشیم گویا ثواب نجات یه ملت را توشه آخرت خود کردیم.
با این شفافیت کلام الله مجید خانواده‌های بیماران مرگ مغزی برای کسب این ثواب نیز راضی به اهدا عضو می‌شوند تا خدای نکرده با انتخاب نادرست عدم اهدا، حداقل جان هشت نفر دیگر به خطر نیفتد.
اهدا عضو خواهرم جان چهار نفر را نجات داد
رویا سپهری ۴۷ سال دارد و شهروند ارومیه‌ای است می‌گوید: هفت سال پیش بود که خواهرم با مرگ مغزی عمرش رو به پایان بود، وقتی پزشکان از اهدای عضو با ما صحبت کردند نمی‌توانستیم مرگ خواهر را بپذیریم اما در مسیر انسانیت و برای نجات جان دیگران و شادی روح خواهرمان قبول کردیم تا پیوند اعضای صورت بگیرد.
او گفت: برای از دست دادن خواهرم خیلی ناراحتم و هر هفته سر قبرش می‌رویم اما از اینکه کلیه، کبد و قلب اهدایی او باعث شد جان چهار نفر نجات پیدا کند حس خوبی داریم چرا که عاقبت بخیری هم نصیب خواهرم شده است.
برادرم مرگ مغزی شد ولی اهدا عضو نکردیم
وحید کلهر اهل ارومیه با ۳۸ سال سن است می‌گوید: پارسال برادرم با مرگ مغزی فوت کرد و پزشکان هر چه به ما اصرار کردند که با اهدای اعضای قابل پیوند، جان پنج نفر را نجات دهند، خانواده قبول نکرد.
وی افزود: من خودم هم به خانواده‌ام بارها از فضیلت این اتفاق گفتم ولی حاضر به تکه تکه شدن اعضای بدن برادر مرحومم نشدیم الان نیز از این نارضایتی حس خوبی ندارم چرا که مسلما می‌توانست کارنامه عاقبت بخیری مضاعفی برای برادرم ثبت شود.
سینا دلربا ۶۵ سال و اهل ارومیه است و به خبرنگار ایرنا می‌گوید: دختر خاله ۳۰ ساله من یکی از دریافت کنندگان قلب است و با پیوند قلب البته پس از چهار سال انتظار در نهایت جان تازه‌ای گرفت و الان در حال اتمام دوره کارشناسی ارشدش است.
او گفت: اسم و نام و نشان اهدا کننده را به ما نگفتند اما همه طایفه همیشه زمانی که دختر خاله‌ام را می‌بینند برای شادی روح اهدا کننده عضو فاتحه می‌خوانند.
