حال که براساس دستورالعمل مشترک فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر، یونیسف و سازمان بهداشت جهانی کودکان و نوجوانان امروز، شهروندان جهانی، عاملان قدرتمند تغییر و نسل آینده‌ مراقبین، دانشمندان و پزشکان جهان هستند. هر بحران، فرصتی است برای کمک به کودکان و نوجوانان جهت یادگیری، تمرین مهربانی و شفقت و افزایش تاب‌آوری و در نهایت، ساختن جامعه‌ای امن‌تر است.

اما تعمیق آموزش و جبران افت تحصیلی، چگونه باید دنبال شود؟ برای ترک تحصیل و یا قطع ارتباط آموزشی سه میلیون دانش‌آموز که بیشتر آنها کودکان یا نوجوانانی هستند که به موبایل و تبلت دسترسی نداشته‌اند، کدام برنامه آموزشی، گره‌گشا و کارآمد خواهد بود؟
وزارت آموزش و پرورش برای «بازگشایی ایمن» و اجرای پروتکل‌های بهداشتی مصوب ستاد کرونا باید در مدارس چه ساز وکار نظارتی را طراحی و عملیاتی کند؟
بی گمان برای نیل به پاسخ‌های مطلوب و اثرگذار به نظر می‌رسد در این مقطع حساس، وزارت آموزش و پرورش بیش از هر زمانی به معاضدت و همراهی نخبگان دلسوز کشور نیاز دارد.

ضرورت دارد کارشناسان علوم تربیتی، برنامه ریزان و طراحان نظام آموزشی، جامعه بزرگ معلمان، نمایندگان مجلس و رسانه‌های کشور دست بدست هم دهند و با ارائه‌ راهکارهای اثربخش، وزارت آموزش و پرورش را در بازگشایی ایمن مدارس کشور یاری دهند. تا «آموزش و  نشاط» جامعه‌ ۱۵ میلیونی آینده سازان کشورمان بیش از این، نحیف و رنجور و فاقد چشم انداز، معطل نماند.